Kaiken niet laiken

Dit is mijn kletsblog, een soort vergaarbak:
Voor de fun.
Om mijn ergernis over gratis en goedkoop te spuien.
Een 2e geheugen waar ik foto's en ideeën op sla die ik niet wil vergeten.
Een ode aan mijn onmisbare hulp.
Waar ik als trotse moeder over de activiteiten van de kids schrijf.
Een kijkje achter de schermen bij Artoek.
Waar ik een duurzamer leven wil promoten.
Waar ik vertel over de tuin en de kipjes.
En wat al niet meer.

Je mag er komen kijken, maar je kunt niets kopen.
Je mag er komen kijken, maar je kunt niets liken.
Je mag er komen kijken, je kunt er op een advertentie klikken, maar daar mag ik niet om vragen.
Ooit heb ik met mezelf afgesproken dat ik niets meer gratis doe.
Vandaar die advertenties. Niet dat ze hier wat opleveren.

Natuurlijk kan ik ook op Facebook kletsen.
Levert veel meer reacties op.
Dan zouden IRL bekenden deze schrijfsels lezen.
Maar dan ben ik geen eigen baas.
Dan kan ik niets meer terugvinden.
Daar is teveel ruis en afleiding.
Dan ga ik misschien wel bedelen om likes.

Dit is 1 van mijn 4 blogs. De andere 3 staan al tijden op een eigen domein.
Vond ik voor deze niet nodig.
Kost namelijk (een klein beetje) geld. Verdient deze calculerende ondernemer hier niet terug.
En ach, een makkelijk te onthouden url. Voor zo'n kletsblogje? Iedereen landt op de juiste url en IRL wordt er niet naar verwezen. Dit blog staat niet op visite-kaartjes of in papieren tijdschriften. En ik praat er nooit over.
Maar ik ontdekte van de week dat (door die automatisch landextensies?) verwijzingen niet goed werken. En dat de zoekfunctie bokt.
Dus dit blog krijgt een dezer dagen een eigen domein. Adviseren ze al jaren bij #blogpraat.
Alleen......kijkeven, kijk-even en kijkff waren al bezet!

Dit blog is speciaal geschreven voor de blogkermis van #blogpraat ter ere van het 3jarige bestaan ervan.